Rozdział 12
„Gdy ściągał szatę zaciągnął się mimowolnie tak dobrze znanym mu zapachem, który identyfikował jako młodość i niewinność okraszone mlekiem z nutką cynamonu, którym przesiąkła w trakcie nocy. Doskonale wiedział, że on sam również nasiąkł tym zapachem, dlatego z premedytacją nie wziął prysznica, jedynie opukał twarz zimną wodą. Liczył, że ten zapach pomoże mu przetrwać dzisiejszy dzień.”
Autor: Sander
Więzy, które ranią 3/6
„Dziwne, nieznane im wcześniej uczucie, w szybkim tempie rozeszło się po każdym milimetrze ich ciał. W jednej chwili doświadczyli niewyobrażalnego bólu, którego nie sposób było opisać. Czuli jakby coś rozrywało ich od środka, a organy wewnętrzne pękały niczym bańki mydlane. Ludzie wili się na ziemi wydając z siebie przeróżne dźwięki, świadczące o cierpieniu jakie przechodzili, wymiotowali dużymi ilościami krwi, barwiąc chwilowo podłoże kolorem czerwonym. Katusze trwały zaledwie kilka minut, co dla nich wydawało się wiecznością. Niespodziewany impuls ożywił ofiary, które próbowały tylko udawać, że żyją, będąc pod kontrolą własnego strachu, który zablokował im umysł.”
Autor: Wrath
Nieznajomy z przeciwka 2/2 [KakaSaku]
„Sakura sapnęła zaskoczona, kiedy przeszła przez drzwi. Wnętrze było… Czyste, białe, niezamieszkałe. Gołe ściany i brak mebli sprawiły, że w jej głowie zapaliła się czerwona lampka.”
Autor: Sayuri
Biały kruk
07. Prawie Paryż
„Patrzyli prosto na nich.
Matka szła dalej jak gdyby nigdy nic, a Joshua miał wrażenie, że serce wyskoczy mu z piersi.
– Jak powiem trzy, masz biec – powiedziała matka.
Joshua znieruchomiał.
– Że co?
– Trzy!
Policjanci zaczęli biec.”
Autor: autumn
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz